บทที่ 145 คุณกล้าเรียกฉันว่าคนโง่?

ทุกคนกลั้นหายใจ สายตาทุกคู่จับจ้องไปยังสองนิ้วเรียวที่ยื่นออกไปตรงหน้าอิซาเบลลา

วินาทีต่อมา ภาพที่เหลือเชื่อก็ปรากฏขึ้น

แส้...ซึ่งมีหนามแหลมคม เป็นสีแดงฉาน และเคลื่อนไหวเร็วเสียจนทิ้งภาพติดตาจางๆ ไว้...ถูกหนีบไว้ได้อย่างหมดจดระหว่างนิ้วของอิซาเบลลา มันค้างนิ่งอยู่กลางอากาศ ราวกับถูกแช่แข็งด้วยมนตร...